Ah O Gözler! III Şiiri - İsmail Uysal

Yüreğime ateş saldı gözlerin
Hükmetti dünyama her bir kıvılcım
Kınında tutuklu kaldı kılıcım
Hançeremde hançer oldu gözlerin
Ruhumu bedenden aldı gözlerin

Gözlerimi bir kez andı gözlerin
Gece güne, gün geceye karıştı
Kalp ve akıl ölmek için yarıştı
Ne tür bir düşe aldandı gözlerin
Beni ölümsüz mü sandı gözlerin

Nasıl bir âlemdir, ahu gözlerin?
Küçücük dünyanda Güneş batmaz mı?
Ay nere saklanır, şafak atmaz mı?
Kayboldum, nerede yahu, gözlerin?
Beni arıyor mu sahi gözlerin?

Gün olur bahtıma doğar gözlerin
Feleğin çarkına düştüğüm vakit
Ve elden ayaktan düştüğüm vakit.
Rahmetle göklerden yağar gözlerin
Zifiri, nuruyla boğar gözlerin.

Ve gece yâdıma düşer gözlerin
Boşalır içime hapsettiklerim
Tenimi boğmaya çalışır derim
Mazimi derinden eşer, gözlerin,
Tüm “keşke” lerimi deşer gözlerin.