Ah o eski günler şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

🌿✨ Ah O Eski Günler ✨🌿

🌸 Kızlar saçlarını bukle yapardı,
Erkekler gözlükle büyüdü sanırdı.
📜 Bir mektup yazmak cesaret isterdi,
Kalp kağıda dökülür, satır ağlardı.
🏃‍♂️ Sokakta yorulana dek oynardık,
Yakar top, çizgi, ip atlama, kör ebe…
🏠 Annemiz balkondan seslenirdi:
“Eve gelin, geç oldu, babanız gelecek!” diye.

☕ Televizyon karşısında toplanırdık,
Annem çay yapardı, hepimiz içerdik.
🔦 Elektrik kesilince nenem anlatırdı,
Masalların içinde uyur giderdik.
🎱 Oğlanlar bilye oynardı sokak aralarında,
Kızlar kına yakardı bayram arifesinde.
👗 Sabah olunca yıkanır eller, giyinilirdi,
Poşetler dolardı şekerle, neşeyle.

😎 Mahalle delikanlısı geçerdi afil afil,
Gözlükleriyle, bol paçalı pantolonuyla.
🚪 Komşuya gitmek kapıyı çalıp girmekti,
Bir çayla başlar, muhabbetle biterdi dünya.
🧵 Dantel örnekleri alınırdı sessizce,
Sevdalar gizliydi, sözlerle değil gözle.
💄 Bir ruj, bir kalem yeterdi güzelliğe,
Doğallık vardı her köşede, her yüzde.

🔥 Soba tütürdü her evin içinden,
Kestane patlar, mandalina kokardı.
🌫️ Pencereler buğulanırdı sıcacık nefesle,
Bir kıyafeti iki bayram giyerdik ama
💖 Muhabbet vardı… sevgi vardı…
📱 Şimdi sokaklar sessiz, çocuk sesleri yok,
Tablete bakan gözlerde kayboldu o coşku.
🏰 Bir zamanlar taşlardan kale yapardık,
Şimdi ekranlardan sanal dostluk kurduk.

✨ Oysa bir misket, bir ip, bir gülüş yeterdi,
Bir parça ekmekle bile bayram ederdi gönül.
💌 Kalpler temizdi, niyetler saf,
“Merhaba” derken bile hissedilirdi sevgi, dürüstlük, ömürlük bağ.
📻 Radyo çalardı sabahları, türküler yankılanırdı,
“Fikrimin ince gülü”yle kahvaltıya başlanırdı.
📰 Babamız gazeteyi katlar, sessizce çayını içerdi,
Annemin bakışı huzurdu, evi cennet ederdi.

☕ Kış akşamları soba üstünde pişerdi çay,
Birlikte içilirdi, paylaşıldı dert, sevinç, hayat.
📦 Şimdi her şey bol ama anlam eksik,
O günlerin yokluğu bile bugünden zenginmiş meğer.
👵 Komşu komşuya “Bir fincan un var mı?” derdi,
Şimdi kapılar kilitli, kalpler mühürlü.
🤝 Bir elin uzanması sadelikti, samimiyetti,
Şimdi mesaj var ama gönül bağı yok gibi.

🌱 Biz o günlerin çocuklarıydık,
Tozlu sokaklarda büyüyen, içten gülen.
🌟 Bir düş, bir dua, bir yürek yetiyordu bize,
Mutluluk ne markaydı ne de yeni modeldi;
💞 Sadece birlikte olmakta, hepsi o kadardı.
🌙 Ah o günler, ne çok özledim seni,
Her taşında, her sokağında bir anı saklıydı.
✨ Gözlerimizde pırıltı, ellerimizde umut,
Kalplerimizde sade bir mutluluk vardı.

⚡ Şimdi teknoloji geldi, her şey hızlı, parlak, ama boş,
Oysa biz tek bir gülüşle, bir oyunla yetinirdik.
💌 Bir mektup, bir bakış, bir söz…
Dünya küçüktü, sevgi büyüktü.
🍬 Bayram sabahları ellerimizde poşetler,
Şekerler kadar tatlıydı çocuk gülüşleri.
☕ Komşularla paylaşılan çay,
Sobadan yükselen kokular… hepsi hatıra, hepsi cennet.

⏳ Belki zaman değişti, belki insanlar, belki evler,
Ama ruhumuz hâlâ o eski sokaklarda,
O eski gülüşlerde, o eski oyunlarda.
🌠 Ah… bir kez daha dönmek isterdim o günlere,
Yokluk içinde mutluluğu hissetmeye,
Sevgiyle büyümeye, içten gülmeye…
Ve anımsamaya ki gerçek zenginlik,
💖 Birlikte olmakta, paylaşmakta, sevmekteymiş…

🕊️ Ve işte… geçmişin sessiz çığlığı
Hâlâ kalbimde yankılanıyor.
O sokaklar, o kahkahalar,
O soba kokusu, o poşet dolusu şeker…
⏰ Zaman geçti, her şey değişti,
Ama ruhum hâlâ o eski günlerde,
O çocuk gülüşlerinde,
O küçük mutluluklarda…
💫 Belki geri dönülmez, belki hiç aynı olmaz,
Ama hatırlamak bile huzur verir insana.
Çünkü gerçek mutluluk,
Her daim basit ve içten olanmış…
Ve biz, o günlerin çocukları olarak,
💞 Bunu asla unutmamalıyız.