Ah NURsen Şiiri - Necip Zeybek

Nursen,
Ateş misin sen?
Düştüğün yeri yaktın,
Yangın yerine çevirdin bu yüreği,
Ne ıstıraplar yaşattın,
Ah, bir bilsen!

Nursen,
Aşk taş gibi kırılır,
Sıva gibi dökülür mü zamanla hiç?
Koca binayı
Bir of ile yıktın?
Altında kaldım da duvarların,
Fark etmedin bile sen!
Nasıl günlerce kolu kanadı kırık dolaştım,
Ah, bir bilsen!

Nursen,
Yaşlanır haydi gönül,
Yıpranır, yorulur, hasta olur;
Hatta, edemez ihanete tahammül,
Mefta olur.
En yakın tanığıyım bunun ben.
Öldürmeden mezara koyduğunu,
Ah, bir bilsen!

Nursen,
Kıpır kıpırdır bebek gibi,
Karnında kalbin aşk daima.
Heyecanlanır ya da korkar bazen,
Büzüşüp küçüldüğü de görülmüştür masumcuğun.
Ama o minik kahraman,
Anne yaşarken güvendedir her zaman.
Kaç uykusuz gece yaşattın,
Ah, bir bilsen!

Öyleyse söyle Nursen,
Doğrusu hangisi:
Ya senin canına kast etim ben,
Ya haince katlettin bebeciği sen!
Ve nasıl, nasıl kahrettin beni,
Ah, bir bilsen!