AH Ne MÜŞKÜL ŞEYMİŞ Şiiri - Feride Bektaş

.Şen şakrak sesini kıskanır bülbül,
Kokun misk i amber,imrenir al gül,
Yar varlığına kurban hayran olayım;
Sensiz boynum bükük, lal kesildi dil.

Hasret denen hasmı hele bir yende
O dem sitem isyan kalır mı sende?
Ah yar çektiğimiz yetti be gayrı
Yar sabır- tahammül, ne kaldı bende?

Şu koca alemde yalnız kimsesiz
Sükut sığınağım isyanım sessiz
Hüsranın elinden, bir başımıza;
Düşmüşüz takatten,kalmışım sensiz

Sevgili sen bana göz hem dil idin,
Seni bir anlayan hani ben idim,
Yaşayıp giderdik biz bize böyle
Haldaşım,dertdaşım bir tek sen idin

Gönlümün emeli,yar dil şad olmak,
Diz dize,göz göze biz bize kalmak.
Şevkinle kaynayıp coşmak vardı ya;
Ne müşkül şeymiş sensiz kalmak

Aşk bahçemde yaz- kış her dem gezersin,
Hasret gibi,özlem gibi güzelsin (Halim ahvalimi kendince sezersin) ,
Aşkla doğacağım adın andıkça ( kahrından peş peşe türkü dizersin)
Dinim kadar, iman kadar özelsin.(Her ah vah çektikçe çiğerim ezersin)

Vuslata ermekti bir tek dileğim,
Mihrabına yüzüm gelde süreyim,
Seni son kez dünya gözüyle;
Ölmeden bir daha göreyim