Ah Mülayim Şiiri - Mukim İşbilir

Fena yakmış abayı
Bizim garip Mülayim
İşten eve dönerken
Görmemiş arabayı
Sanki yiyecek gibi,
Çekerken sigarayı
Bir kamyon kasasına
Vurup yarmış kafayı

Ah garibim;
Ne işin var senin
Çetrefilli işlerle
Yedin yarım aklını
Olmayacak düşlerle

Kederlere bürünüp
Kasavetle bezendin
Neyine gerek senin
Mecnun’a mı özendin

Ah Mülayim;
Nedir böyle bu halin
İyi değil ahvalin
Saçı başı ağarttın
Neron, Roma’yı,
Sen kendini yaktın

Dünyanın bütün yükü
Sanki omuzlarında
Üflese dağ yanacak
Narında, efkârında
Yemiş feleğin sillesini
Hayatın baharında
Düşmüş kara sevdaya
Her gülüşe aldanmış
Hayat onu es geçmiş
Hayat sürdüm, sanarken
Dumanı göğe çıkar,
İçin, için yanarken

Ah Mülayim;
Ne de deli adamdın,
Adının inadına
Hiçbir şeyden yılmazdın
Çakmak gibi gözlerin
Şimdi masum bakıyor
Bu sevda seni,
Halin beni yakıyor

Ah Mülayim;
Sen bana inanmadın
Şimdi yandın,
Aldandın!
Hayat seni anlamaz
Sende zaten hayatı,
Hep yanlış anladın

Şimdi;
Dillerde maskarasın,
İflah olmaz yarasın
Yoluna baş koyduğun
Sanmam seni arasın
Bekleyedur şimdi
Ömür boyu visali
Ara sıra gördüğün
Çölde serap misali