Ah Mehtab... Şiiri - Mustafa Cilasun

Öyle bir duruşu var ki,
Durdum seyre daldım,
Gördüğüm güzellik,
Karşısında kendimi,
Dirliğimi unuttum…
Mehtabın asudeliği,
Ruhuma aşina geldi.
Ve beni celbetti…
Yutkundum, direndim,
Ve dayanamadım…
Kendine bağladı…
Başladım sırlarımı,
Paylaşmaya ve onu,
Yavaşça yudumlamaya,
Matem doluydum,
Hüznümü unuttum,
Onunla hemhal oldum.
Hislerim mest oldu,
Duygularım canlandı,
Biran ufkum sallandı,
Ve gözlerim karardı…
Mehtabın esrarında,
Mihengimi arıyorum,
Gönlümün kucağında,
Ahvalimi soruyorum.
Şafak vakti söküyordu,
Ufkum tarumar olmuş,
Yeni sayfalar açıyordu.
Gördüm aradığım gülü,
Güller fakat bir sürü,
Eğilip koklar iken,
Yok, koku sanki diken.
Bu zaman sıkılıyorum,
Çare için aranıyorum.
Ümidin meşalesinde,
Yaratana sığınıyorum.