Ah Maraş Maraş Şiiri - Muammer Yalçın

On katlı binalar üst üste çöktü
Kalmadı Maraş da daş üstüne daş
Allahım kulların gör neler çekti
Betona sıkıştı el ayak ve baş

Günlerce kaldılar orda aç susuz
Geceler boyunca hemi uykusuz
Kimi yetim kaldı kimi de öksüz
Gönülle yas doldu Gözlere de yaş

Duyarduymaz hemen Deprem anından
Koştular ülkemin dört bir yanından
Ekipler vaz geçti kendi canından
Kazdılar iğneyle kuyu canhıraş

Yürekler gam dolu gönül tasalı
Dünyada çok nadir bunun emsali
Bana da desen bu neyin misali
Sanırım bu afet kıyamete eş

Sıfır Dört on yedi Dünyada yoğdu
Ağlamaya değdi onun ilk ağdın
Tonlarca enkazın altında doğdu
Üşümesin bebek mevsim kara kış

Gence ihyiyara bakmadı bu kez
Salladığı Şehri yıkmadı bu kez
Ateş düşen yeri yakmadı bu kez
Yürek buna Dayanır mı de Gardaş

Adıyaman Hatay Kilis Antepten
Yerle yeksan oldu on Şehir toptan
Adana Malatya yıkıldı hepten
Edirneden Karsa yardımına koş

Ah Maraş Maraş da Gahrimen Maraş
Sütçü imam yurdu Kahraman Maraş
Seksen beş milyonu kahreden Maraş
Ah Maraş ah Maraş Aaaah Maraş Maraş