Düşe kalka geçip giderken çağlar,
Her sarayda bir ahu Leyla ağlar…
Usul usul bir yaz iniyor ardından
Acıyonca bitmemiş sinlerinde baharın.
Gördün mü? Çimen kıpırdıyor;
Yağmur yağıyor çorak toprağa…
Gördün mü? Ceylan sırtı olmuş bayır;
Güneşin mavisi var gökyüzünde…
Isıt ellerini artık,
Bak bu mevsim senindir…
Ah Leyla sen ne çok üşüdün!
Mecnun yanarken cayır cayır…
Kayıt Tarihi : 28.5.2011 18:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Devran döner, tipi diner, kesilir fırtınalar… Bitmeyen sevdalardır. Ve acıların ardından gelen kavuşmalar buruktur amma güzeldir…
Bina üstüne bina da kuramaz bu sebeple ve Leyla üşür, yüreği
üşür, elleri üşür...
Herkes genellikle Mecnun'un çöllere düşmesinin lirizmini yazar da kimse Leyla'nın neler çektiğinden söz etmez. Velhasıl bu şiir benim için çok farklı, çok beğenerek okuduğum bir şiir oldu. Bana antideprasan yerine geçen şiirlerimi karalamak kolay geliyor da yorum yapmak oldukça zor.Hele de şiirine yorum yaptığınız şair, yanlış yapmaktan hassasiyetle imtina ettiğiniz bir kişi ise kalem yetersiz kalabiliyor. Okurun edebi lisanı kifayetsiz oluyor.
Ben bu vesileyle şiirlerime olan ilginiz; zarif, bilgece ve de mütevazı bir tavırla lutfttiğiniz beni ihya eden övgüleriniz için, teşekkür etmek istiyorum. Gönül dolusu baki selamlar sevgilerimle...
TÜM YORUMLAR (30)