Ah! ! ! Kınalı Kuş Şiiri - Nuri Can

Prenses’e

Yaralı yavru bir ceylandır bakışın
hüznün yamacında ürkek ve tedirgin
nereye gitsek avcılar peşinde ömrümüzün
hayat ki, ihanet dolu ah! kınalı kuş
hayatki, acımasız
halsiz ve bi-lâldır dillerimiz
tuz bassakta yaralarımıza
acılarımızı dağlasakta
dinmez sızı...

Sen yüreği tekmelenmiş boynu bükük gelincik
incinmiş bir şiirsin uzak dağ başlarında
kırık bir umuda yaslayıp hayallerini
kalbinin çığlıklarını susturarak
beklersin öylece teslim olmadan...

Apak bir pınarı arıyor şimdi
dudağındaki kar şiiri, düş ormanı
gül açardı dağlarda bir kez gülseydin oysa
ışık olur yayılırdı evrene gözlerin
renk olur ısıtırdı üşüyen yürekleri
sevda olur dolardı sevisiz gönüllere
mutluluk ekerdi dört bir yana...

Yüreklere de kar yağar ah! kınalı kuş
gün olur buz tutar bakışlar dalgın sularda
yangınlar içinde de olsa üşür insan bazan
ihanet görmüşse sevdiklerinden...

Dünya bir değirmen ah! kınalı kuş
her gece hayallerini ögüten
savurup götüren uzak iklimlere
bir bakmışsınki, kar yağmış dağlara
kavuşmak hayal olmuş
menzil uzak, vuslat uzak, mecalsiz kalmış dizlerin
geçit vermez olmuş dağ dorukları...

Ah! kınalı kuş
gözlerin vurulmuş ceylan yavrusu
bakışların ürkek güvercin
sorma ırmaklar nereye akar
kuşlar nereye uçar
yaşam nereye gider
ölüm nereye
acının dili yok ah! kınalı kuş
suskunluğu hangi kalem yazabilir ki,
ölümden başka...

Ah! kınalı kuş
hüzünlere yazılsa da yazgın
yuvarlanıp yuvarlanıp gitse de nehirlerde
kanayan yaralarını fark etmese de kimse
üzünçlerini koyup bir yana...
yürümeye üşenme hiç
solacağını bile bile
inadına inadına
bahçeler dolusu gül topla yüreğine

Düşmeden tut elimden ah kınalı kuş
ekle yüreğini yüreğime geç kalmadam
tutuşturalım biz de bir ucundan
her dem içimize batan bu vefasız hayatı...