Ah Keşke! Şiiri - Hasan Köysüren

Eyy benim “kara gözlüm…”
Demem o ki;
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;

Sahillere ırak,
Gemilerin gözükmediği,
Mavilerin kol gezmediği,
Işıkların oynaşmadığı,
Yakamazsuz,limansız çocukluğuma…

AhKeşke;
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Süslü masaların olmadığı,
Bardakların su haricinde dolmadığı,
Şekerin dahi zor bulunduğu,
Çıplak çocukluğuma…

Ah! Keşke
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Rağmen………….
Gururundan ödün vermeyen,
Ayaklarına iğde çalısı battığında…..
Ağlamadan çıkarabilen!
Dahası;
Bozkırını koskoca bir aşkla sevebilen’
Sabahın köründe koyun,kuzu peşinde,
Kurtlara inat!
O yaşlarda ölümü tanıyıp,
“-Haydi lan sende! ”diyebilen
Çocukluğuma…

Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Şahin yapılı insanların olduğu,
Şahinliğinden ötürü sararıpta solduğu!
Yine de “ of anam” dahi demeyen! ! !
Yiğitlerin harman olduğu
Çocukluğuma…

Ah! Keşke
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Bir elinde orağı,
Sırtında yavrusuyla
Ağıtları türküleştiren,
Halaya dönüştüren,
Derdi gam etmeyen!
Zoru zorla yenen anaların cirit attığı!
Dert tarhanasının içine neşe kattığı!
Çocukluğuma…

Ah! Keşke
Tutabilseydim ellerinden!
Alıp götürebilseydim çocukluğuma;
Yürümeyi bilmezmişcesine durmadan koşan!
Oyunlarda özünü “kahraman” sanıp…
Coştukça coşan,
Eve ya yırtık pantolon…
Ya da kanatılmış kafayla düşen!
Yemeği yer yemez gözlerine uyku yerleşen!
Sonra da mışıl mışıl uyuyan
Çocukluğuma…

Ne anlatsam boş!
Ne söylesem nafile!
Ah!
Götürebilsem tutup da ellerinden,
Uzanabilsek çocukluğuma…
Kim bilir?
Bel ki de beni o kadar severdin ki…
Benden “türkü” dahi yapar,
Türkü türkü söylerdin,
Ninni nini sarardın beni!

Köysüren
2011