Ah Kerem Şiiri - Selahattin Aydemir

Yine cıvıl cıvıldı o gün Dombay ovası
Yine harıl harıl çalışıyordu tüm köylü
Elinde çapası, yabası, su kovası
Hepsi buram buram terliyordu

Masmavi gök
Capcanlı toprak
Hışır hışır yaprak
Ve kuşlar ötüşüyordu

Tümden hayat fışkırıyordu ovada
Düvende, harmanda, çapada
Ne muhteşem bir tablo bu Allah’ım
Koyunlar meliyor, atlar kişniyordu

On altı yaşında bir delikanlı Kerem
Tarladaydı Kerem
Terliyordu buram buram
Birden peydahlandı bir adam
“Nerde lan baban”
Deli gibi bağırıyordu

Somurtmayı bilmezdi Kerem
Hiç kapanmazdı dudakları
İlk kez ömründe korktu Kerem
Sağır oldu kulakları

Yok burada amca
Köydedir anca
Ben oğluyam
Hayır ola

Her şey bir anda değişti
Kuşlar dondu havada
Böcekler deliklerine kaçıştı
Ovada çık çıkmıyordu

Allah’ım bu nasıl işti
Tümden koca ova
İki göz arasına sıkıştı
Çıkamıyordu

Karardı masmavi gök
Sus pus oldu tarla takka
Otlar, ağaçlar, ekinler
Her şey kötüye bürünüyordu

“Baban lazımdı” diye haykırdı
Bağıran insan değil, bir aygırdı
Kerem dedi “Peki emmi
Köye gidem çağırem mi”
Kerem tir tir titriyordu

Kara aklı pis ellerine düşmüş
Kara gözü tersine dönmüş
Kara ses bağırıyordu
Yok öyle yağma, kaçacan mı deyyus

Eşeğin beyninde çıkmıştı ok yaydan
Ne dese olmayacaktı kolaydan
Aniden adamın tabancasından
Üç kurşun çıktı

Kerem ilk defa korktu
Kerem ilk defa somurttu
Kerem ilk defa gülmedi
Kerem bir daha hiç gülmedi

Kerem, 16 yaşında kan davasına kurban giden amcamın oğlu idi.