Ah Kemal Ağabey Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Çarşıda geldik göz göze
Daha iki gün önce
Yine yarım yamalak
Selam verip geçecek sandım.

Sıcak bir tebessümle
Gözlerinin içi gülünce
İlk defa elimi uzattım
İlk defa tokalaştık böylece.

Beni sevmiyordu fikrimce
Tanıdığım ilk günden beri
Bana bütün bakışları
Sanki canlı cenaze.

“Nasılsın şair”dedi
Sıcak sıcak gülümsedi
Türkiye gibiyim dedim
Bir an önce gitmek istedim.

“Acelen mi var nereye böyle”dedi
Yok be ağabey sahile iniyorum dedim
“Şiir mi yazacaksın”diyerek gülümsedi
Her zamanki gibi yine hoşuma gitmedi.

Kırk yıldır tanırım ağabey derim
Kırk yıldır onun tarafından küçümsenirim
“Gel oturalım o halde”dedi
Hayır demeye dilim dönmedi.

Garsona “masayı donat evladım”dedi
Birinci kadeh bitene kadar
Havadan sudan epeyce söylendi
Bu adamın benimle ne işi olabilirdi.

Mütemadiyen varlığından söz ederdi
Şiir karın doyurmaz derdi küçümserdi
İşte bu tavırları yüzünden bu adam
Benim hiç hoşuma gitmezdi.

Kadehler bitiyordu
Kadehler bittikçe hüzün çöküyordu
İlk defa malından mülkünden
Hiç söz etmiyordu.

Bakışlarında bir tuhaflık vardı
Özür diler gibi bakmaya başladı
Halbuki bakışlarıyla beni hep haşlardı.

Son kadehin orta yerinde
İki damla yaş vardı gözlerinde
“Bir taşın üstünde taş kaldım” dediğinde
Atıf yaptığını anlamıştım şiirime.

Kemal ağabey okudun demek şiirimi?
İki eliyle silerken gözlerini
“Benim için mi yazdın o şiiri”dedi
Aramızdaki kırk yıllık buzlar eridi.

Kemal ağabeyin özür borcu varmış gibi
Defalarca o şiiri okudum dedi
Daha fazla detaya girmedi
Garsondan hesabı istedi.

İki gün sonra haberi geldi
Zincirlikuyu’dan defnedilecekti
Demek kuyudan son suyu benimle çekti
Ah Kemal ağabey…