Ah karınca,
Sana bakmak içimi acıtıyor..
insan yanımı..
Böyle çalışmaklığını görmek ve
kendimin verimsizliğine şahit olmak
yaratılışı üzüyor değil mi...
Hamurumun malzemelerini,
hamuruma şekil veren elleri ve melekleri
ağlatıyor değil mi...
Ah Karınca,
Deli dîvane olmuşsun itaat yolunda.
Hep aramaklardasın..
Durmadan aramak..
her yere sormak...
Bulamadığını hissettiğinde
yeni yere varmak ve yine sormak..
Senin bu hallerin; aklımı ve kalbimi yağmurluyor.
Hele bir otur demeye dilim varmıyor
Çalış karıncam çalış! .
Yeterdir bizim oturduğumuz..
yeterdir..
Dilim diline yakın,
Halin halime zemin olsun..
Çalışmak zemininde itaat diliyle aramak... bulasıya kadar..
Özge Senâ BigeçKayıt Tarihi : 9.9.2008 08:56:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayenin kendisi çalışmak.. Kahramanı ise karıncadır. Bu çalışkan kardeşlerimizle sohbet etmeyi çok isterdim. Anlatacakları ne çok doktoraları vardır..
TÜM YORUMLAR (3)