Ah kalbim yine hazandasın!

Ne kadar hazin ki
Sende vefasız bir yolcusun,
Solgun kalbim feryat ederken, nefesim tükenirken.

Bir evlada demeden,
Gitmelerin seyrinde demlenirken,
Tükenmeyen hıçkırıkların sağanağında geçip gidersin.

Ne halin muvazenesinden,
Ver nede vefanın kadrinden nasiplenmeden,
Heveslerinin renklerinde sırnaşık halinle ve giderken!

Her ne dense, ne söylense,
Senin için kifayet etmeyecektir bilirim,
Hüznün anlamsızlığında sefilim, kalbim yılgın böyleyim.

Sevmek adına her ne varsa,
Dalgaların hicranı mütemadiyen anlatsa,
Gök kubbeden yıldırımlar sarksa, mahzun kalbim uğraşta.

Sormak adına her ne varsa,
Şayet maksat ram olmak için şartsa,
Muhabbet karşılıklı olmayınca neyleyim sen var git yoluna.

Nihayetinde kalan ömrüm
Hazanlaşacaksa ve şevk kalamayacaksa da,
Sürur bulunmayacaksa ve heyecan çok uzaklardan bakınca!

Şarkılar ne kadar anlatsa da,
Kemani yüreğimi dağlayıp bayıltsa da,
Aşk, kalbin inşirahında anlamlaşacaksa, maksut için olunca!

Feveranlar çıkıyor karşıma,
Sinem her ne kadar darlığa mahkûm kalsa da,
Gözyaşlarım nedameti ansa da ruhum hicranını yaşıyor işte!

Solgun çiçekleri andım,
Kanatsız kuşlarla yaşamaya alıştım,
Yapraksız dallara ve hırçın kayalıklara nedense seni anlattım!

Orada hüznü yudumladım,
Sancılarımla baş başa sukutu hali yaşadım,
Uzaktan da olsa sana yılmadan sevdamı hicran içinde anlattım!

Ve takatsiz ağladım,
Aşk için çileyi derleyip teneffüs ettim,
Ve niyaz ettim mağdur olmamanı diledim nasip böyleymiş dedim!