Ah kalbim Şiiri - Tunay Bozyiğit Seyduna

ah kalbim
ah kalbim nasıl bir yurt tutmazlık seninkisi
bir kuş uykusu bile kalmadı yuvanda
bütün sevdalar isyan bayrağı gibi al al
yıkıp gittiler barikatlarını
kargalar bile konmaz oldu yalnızlığının çitlerine
bütün ocaklarını yalnızlıkla söndürdün
külledin de ne oldu halin
ah kalbim nasılda ateş yurduydun oysa
meşaleler el değiştirirdi durmadan
karanlığın hükmü pusuydu kınındaydı
o kadardı
kalbim kül başına
kargışlandın da döndün yalnızlık leşine
kalbim baykuşum uğursuz ötüşlüm
harabeni kendin yarattın solumda
uykumu tutuşturup soluğunla
gözlerinde yakıyorsun
bakışların matkap
gecemi deliyorsun
gözlerin nasılda kendinde delici yalnızlık
uykumu sırf bunun için kundakladın bilirim
soluğum zelzeledir göğsüme
harabeler çoğaltacağım içimde sana
aşkımdan kına yak
yada mil çek sürmeli gözlerine
kalbim baykuşum
sende sahip olduklarında eksileceksin
eni konu yalnızlığı sahipleneceksin
töresidir yaşamın kendine yenileceksin
yek geldin yek gideceksin
kalbim puhu kuşum
sen artık kuytuna tüneyeceksin
ve kendini ateşe vereceksin gözlerinden
külünle örtünecek külleneceksin
ve sahipsiz bulunacaksın bir sabah
bir çöpçünün gözlerinde

22 temmuz 08