Ah! Kafam Ah! Şiiri - Havva Keskin

Bir sevgilim olmadı ömrümün baharında
Bir aşkım oturmadı kalbimin sarayında
Kendi başımı yoldum feleğin tarağında
Bir nefes alamadım sevginin ferağında

Deseler ki be insan bu dünyada neyaptın
Bu kırk yıllık hayatta ne yedin neden tattın
İçindekisevgiye neden hüzünü kattın
Bir hatadır oldu işte kendimi kendim yaktım

Şimdi beklerim burda ölmeme ramak kalmış
Farkında olmasamda hasret içimi yakmış
Tabutuma bu felek her gün birkazık kakmış
Demek bu kara gözler bir ömür boşa bakmış

Ya sevmeyi bilmedim yada sevsevgi beni bulmadı
Kara gözlü bir güzel şu gönlüme doğmadı
Sevgi pınarlarında hiç avucum dolmadı
Zalim felek ayıp ettin bu kadarda olmadı

Sil baştan yaz deseler bir kalemde silerim
Eminim güzel olur ondan sonra günlerim
Geçmişe mazi derler onu iyi bilirim
Bilirim hayal bunlar ben sadece isterim