Ah Kaderim Benim Şiiri - Kerem Reisoğlu

Girdim o gün çıkık kapıdan içeri
Keşke unutsam o akşam olanı biteni
İnsan bazen tutamaz aklıyla kalbini
Unutmak ister ama unutamaz senin gibi afeti

Oysa sen beşten sonra unutuverdin beni
İsterim senle konusmayı bilmem izini veren kim
Benzer insanlarız sende kendimi görüyorum
Öyle olmasa körü körüne gider miyim peşinden

O günden sonra bilinmezliğe düstüm
Kahroldum her gün o bilinmezlik içinde
Bakıyorsun anlatıyorsun ama ben bilmem
Keşke sadece bir kez içten sarılabilsem sana

Konuşabilsem seni yanımda görebilsem
Düşünüyorumda tanıştığımız ilk günü
Kaderimi sende gördüğümü bir yıl sonra anladım
Ne komik ve güzeldi o gün heyecanlı,umutlu

Uzattığın eli o günden beri hatırlıyorum
Tutmadım nerden bilebilirdim o kişi sendin
Bazen düşünüyorum kader harbi bir gerçek
Düşürür Allah o kadere bunlar gerçek

Ama biliyorum beni sevdiğini ya da umut ediyorum
Çıkamıyorsun dünyandan ya da bilemiyorum
Belki de artık, bilmiyorum bilmek istiyorum
Konuş benimle lütfen unutamıyor, bırakamıyorum