ah istanbul ah
her ahımda içimde acdın bir yara
aldın beni benden
bırak beni bana
tek tek aldın sevdiklerimi
tek yek gömdün toprağa
daha ne istersın
ah be istanbul
kutsalsın evliyalar yatağısın
güllerinin efendısının otagısın
gariplerin hep durağısın
daha ne istersin
ah be istanbul
oldun bana dunya meşkalesi
bazen yakıslasdım bazen uzaklasdım
bazen güldüm bazen ağladım
sen benden ben senden vaz gecemedık
senın alacağın bedenim
benim alacağım efendım
gel vazgec benden
bırak yakamı
saracaksan sar toprağınla
yoksa...
bırak beni göz yasımla
al kız kulesi senın olsun
saray burnunda neşen bol olsun
her yedı tepende güllerin acsın
boğazında yeşillerinde bol olsun
beni bana bırak
ne istersin benden
ah be istanbul
ben vaz gecdim senin şamata güzelliğinden
içmez oldum suyundan şerbetınden
al surlarında senın olsun
sende senin ol
şanına göre istanbul ol
ah be istanbul
güllerinde her çeşit koku var
benzemez birbirlerine
kimi üskudarda kimi aksarayda
kımı topkapıda
birde emanetıdır resulu ekrem efendımın
eyup sultanda
ah be istanbul
bırak beni bana
güllerinden bir gülü secdim
TEPECIK DALINDA
secdimde kendimden gecdim
Kayıt Tarihi : 23.2.2008 01:25:00
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_1.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yakup Şimşek](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/02/23/ah-istanbul-ah-12.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!