Ah İstanbul Şiiri - Yüksel Çabaz

Sensizliğin hüznü
içli bir şarkının
yürek burkan nağmeleri gibi
doldu yine bu akşam
usul usul gönlüme...
seni sevmek,
kanayan bir yaranın
musluk altındaki ince sızısı gibiydi.
seninleyken
seni özlemek...

en tenha sokaklarına,
en gizli çıkmazlarına,
en ışıltılı bulvarlarına
yani koynuna
yani kucağına
yani bağrına âşina olup da
seni yüzlerce yıl öncesinin
aziz hatırasında;
yalıların hüzünlü bakışlarında,
şairlerin dertli mısralarında
ve seyyahların tozlu satırlarında yaşamak...

Ah, İstanbul...
efsununu yitirmiş bir tapınak,
aşkına mağlup bir şövalye,
ve
sarhoş masalarında
yavaş yavaş tükenen
ışıltısı sararmış bir ömür gibiydi
seninleyken, sensizliği yaşamanın hüznü...

sokaklarında boş boş dolaşan ve
mısralarını ta yüreğine uçuran
acemi şairlerin,
ilk aşklarını
kız kulesi'ne haykıran
yeniyetme aşıkların,
balıkçıların ekmek telaşından
evladiyelik hikayeler çıkaran
muharrirlerin
alın teri,
göz nuru
süzülür
mahzun bakışlarından...

şimdi sana çok uzaklardan
ta yüreğimden sesleniyorum.
ah istanbul
ne kadar da uzaksın…

ey yedi aşığı peşine katıp
diyar diyar sürükleyen;
bağrına düşenleri gayrı geri vermeyen
gül yüzlü, güler yüzlü mehlika...

seni dinliyorum şimdi
orhan veli'nin yürek atışında
gözlerimi kapatıp dinliyorum
kalbinin atışını...
sokaklarında dolaşan her meczubun kalbinde
bir parça sensizliğin acısı,
bir parça da 'şerefine' dedirtecek keder yüklü.
gecenin bağrına saplanan
sarhoş naraları,
senin için yazılmış içli serenatlar sanki.

şimdi senden çok uzakta
yüreğinin kuytularındayım.
elimde, çamlıca yokuşlarının
hoyrat rüzgarlarının savurduğu kuru bir yaprak,
dilimde senin için yazılmış hüzünlü mısralar
ve yüreğimde kavuştukça çoğalan bir hasret...

biliyorum,
sana kavuşmama imkan yok.
belki de mümkünleri silen uzaklığındır
seni böylesi 'sevgili' yapan...
her bakışta yeni bir güzelliğini
göstermekteki hünerindir belki de...

ne olursa olsun ey İstanbul
olmasa da imkanı kavuşmanın
sen yine de
sana meftun gönüllerin
en müstesna köşesindeki
inci tanesisin.
vuslatının olduğu tek yer ise
bembeyaz gömleğiyle
bağrına gelenleri sardığın
bir avuç toprağındır...