Ah İstanbul... Şiiri - Ceyda Ayfer Öz

Kor ateşlere düştüm ah vefalı dost,
Adın, içimdeki derin bir sızı şimdi,
Bir kor ateş ki ah, yüreğimi acıtan,
İç çektikçe ismin ile dağlanan...

Tenim nefesini,
Gözlerim mavini arıyor,
Sanki martıların sesi
Senin nefesinle
Bir başka yankılanıyor

Güzel incim, dizi dizi dizilmiş tepelerinden inmeyi,
Derinliklerine dalıp, uzun uzun düşünmeleri özledim.
Maviliğinde kaybolup hayallere dalışımı,
Kara bulutlarla şahlanan heybetini özledim...

Ben ettim, ben buldum İstanbul,
Yaktım kendimi bir anlık delilikle,
Yaktılar beni ah İstanbul,
Yanıyorum kor alevler içinde...

Sırlarımıza sahip çık, yedi tepe İstanbul,
Kazınmış tüm hayatım sokaklarına,
Küllerimi savurma deli rüzgarlarınla,
Öksüz koyma beni, bu uzak diyarlarda...

Bir başka kokar denizin,
Bir nefes de bana yolla,
Yaktılar beni ah İstanbul,
Küllerimi savurma...

Bir martı yolla bana, selam eyle Üsküdar dan,
Adalara bir vapur kaldır, eski bir dost hatırına,
Yeniköy deki küçük kahvede yak bir sigara,
Çek bir derin nefes de, dumanını bana yolla...

Moda da diz pulları,
Mars et beni yakanları,
Kucakla tüm dostlarımı,
Özlem yağmurlarıyla...

Bir başka kokar denizin,
Bir nefes de bana yolla,
Yaktılar beni ah İstanbul,
Küllerimi savurma...