Ah İstanbul Şiiri - Mehmet Ali Arslan

Bu memleket ki güzelliklere malik,
Sevgiye, vefaya, dostluğa sahip.
Halik cennet eylemiş bu şehri,
Avare sevenlere, aşkı için ölenlere.

Cami, kilise, havra hepsi bu memlekette,
Burası bir mesken, dünyayı sevenlere.

Nevi nevi insan, bu memlekette var,
Ahkam keseni ne yaptığını bilmese de
Var bu memlekette, adını kirleten de,
Önce sevip sonra göçen de!

Zevahirler, cihana bedel bu şehirde.
Hele bir de Boğaz’ı vasıtadır,
Birbirin sevenlere,
Hicrana kapılıp, ah çekenlere.

Güzel ülkemin nazlı gülü İstanbul,
Nazarımızda bir kucak yakuttur,
Nazar deymeyen yakut ki,
Dünya garibine, bir büyük umuttur!

Görenleri feth eder, vurgun eyler,
İnan ki, bir destandır İstanbul,
Sanmayın ki zahiridir, gelip geçer,
Mescidinde ölene, daim dua eyler.

Adıyla, şanıyla işlemiş İstanbul,
Bu güzelliğe ya hayret et ya dur,
Ben ne inciler, birinciler gördüm,
Hiç şaşmam, tek güzel budur.