Ah İstanbul! Şiiri - Turan Gökmenoğlu

Şimdi uzaklarda bir hayal gibi
Seni seninle anmak ne güzel
Çocukluğumdan gençliğe giden
Onyedi yaşlarımın baharındasın
İlk o çağlarda vuruldum
O çağlarımda tutundum sana
Küçücük bir valize sığışıverdi
Yoksulluk günlerimin her şeyi
Bir lise diplomam
Bir kaç satırlık tavsiye mektubu
Okuyup adam olup
Dönecektim doğduğum yere...

İlk odam Fatih’te
Çarşamba’da Sinop Öğrenci Yurdu
Parasını zar zor denkleştirip
On yataklı bir odadayım
Gençliğimin kıpırtısı
Yuvadan uçup gelmenin hasreti
Koltuğumun altında
Bez ciltli Roma Hukuku dersleri
Açlığım tokluğum
Turan Emeksiz şehidinin yemekhanesi
Bir de Akdeniz Caddesi’nin küçük lokantası
Pazar sabahları marketten kokladığım
Tadımlık şarküteri ürünleri...

Cağaloğlu Yokuşu’nda ilk işim
Bakış Matbaası’nın kurşun harfleri
Bir yanımı sevdaların ördü
Bir yanımı uçsuz bucaksız güzelliklerin
Fatih’ten Kapalıçarşı’ya yürürdüm
Oradan Cağaloğlu Yokuşu’na
Ancak karnımı doyururdu harçlığım
Kağıt kokuları sindi içime
Tozları saçlarımı gümüşledi
Yarım gün matbaada işbaşı
Öğleden sonra okul sıraları
Böyle yürüdüm yollarını
Çocuktum
Sendin okulum...

Emirgan Korusu sevdalarımı gizler
Vapur dumanlarına sararım hasretini
Her kaldırım taşını çiğnedim
Her yaprağına dokundum yeşil yeşil
Her sabahında yeniden doğdum
Her akşamında daldım hülyalarına
Çoluk çocuğa karıştım
Hala sürmekte okulum
Hala sürmekte doğduğum yere özlemim
Hiç ayrılamayan sevdalılar gibiyiz
İkimiz....

Ah İstanbul!
Nasıl da işlemişsin içime
Anamdan içtiğim ak süt gibisin
Her yanımı sarıp sarmalar sevgilerin
Her adım uzaklaştığımda koynundan
Ayaklarım gerisin geriye gelir
Sen unutamadığımsın
Yıllarca süren sevdamsın
Sen her şeyimsin
Nefes gibi, su gibi, hayat gibi
Ben neredeysem
Sen de içimdesin! .....

Göztepe, 17 Mart 2006