Ah İstanbul Şiiri - Sultan Mustafa

Aziz dostum Cengiz Yalçın’a

Bir de İstanbul’u yaz dedi Cengiz Hoca
Öyle yaz ki ne Fatih kalsın ne Kanlıca
Semt semt tanısın şiirinde İstanbul’u
Görmek bilmek isteyen her Allahın kulu
Top kapısından Sultan Mehmet’le şehre gir
Sur içinden beş asırlık nal sesi gelir
Sağında solunda gördüğün bu sokaklar
Tarihe açılır, tarihten bir sır saklar
Bir susuz çeşme, bir cami, bir mezar taşı
Ya bir yiğidi anlatır ya bir savaşı
Yürü Aksaray’dan Laleli yokuşuna
Yaz, eski ve yeni ne giderse hoşuna
Beyazıt ayrı, kitap okur altın satar
Süleymaniye’de Sinan ihtişamı var
Sultanahmet’te ilahi şiir her çini
Sedefkâr'ım nasıl da döşemiş içini
Minareler yarışta: Kim aya çıkacak
Yerde başlar macera, sonsuzluk son durak
Bu şehirde ölüyle diriler yan yana
Yerin üstü de altı da sahip vatana
Her köşede bir türbe… Her türbeden bir bir
Sevgiliye kavuşmanın sevinci gelir
Boğaza uzanan sevgili: altın boynuz
Faniliğin tadını Haliç’te bulmuşuz
Günaha yönelmişsek eğlenmek zevkiyle
Arınmışız yine Eyyubel Ensari’yle
İster gün doğarken Sarayburnu’nda otur
Gör, boğazda ışığın dansı nasıl olur
İstersen mehtabı seyret Kızkulesinden
Dostça şarkılar söyle aşkın nefesinden
Beyoğlu ah! Bizim Avrupalı yanımız
Hem gülenimiz orda hem ağlayanımız
Şehrin Anadolu’daki mührü Üsküdar
Çamlıca en yüksekten Galata’ya bakar
Bu şehri lale gül sümbül kokusuyla yaz
İmanla tarihle yaz, yeşille suyla yaz
Diye bitirdi aziz dostum sözlerini

Doğrusu, tutamaz İstanbul’un yerini
Değme şehirler değme ülkeler, bilirim
Lakin nerde benim o mübarek neferim
Ki nebi nuruyla yüzü ışıl ışıldı
Onunla çağlar kapandı çağlar açıldı
Nerde çiçek çiçek açan o tebessümler
Nerde şahadetlerle gelen dost ölümler
Nerde bir güzel mısra söylediği yerde
Gönüller titreten usta şairler nerde
Şimdi eskinin esamesi okunmaz ki
Yeni, ruhsuz; yeni, bir güzellik sunmaz ki
Eskilerle yeninin yarıştığı günde
Yedi tepe değil yedi gökdelen önde
Ah İstanbul, ömrü çileyle dolu şehir
Sana elemler, sende yaşayandan gelir
İstanbul, dünya kurulduğu günden beri
Şehirlerin sultanı, sultanların şehri
Bir sızı var, ruhunda mı başında mı ne
Bize bakar, bir hüzün konar yüreğine
Hele gam çekme İstanbul'um, Allah kerim
Senin keşmekeşin biter, benim kederim
Ana gibi müşfik, baba gibi hükümran
Bir şehre kıyar mı hiç evlad -ı Fatihan
Sensiz yaşamak haram, sende ölmek makbul
Her zaman sevdamızsın, emin ol İstanbul
Gül yüzün solmasın, bahtiyar ol İstanbul
Dünya durdukça çok yaşa, varol İstanbul