Ah İstanbul Şiiri - Kadir Üçvet

Anlamına koşar yalnızlık şarkıları pesten,
Pırıltılarında saklı durgun sular sedeften.

Bir ses çınlar boğazda sahipsiz ram olur duyan,
Rakseder musiki sarayda endamı serv-i revan.

Bir düşün penceresine sarkar açan erguvan,
Arnavut kaldırımlı sokaklara bahçeden taşan.

Bir dilberin eteğinde saklı Vakt-i Çerağan,
“Lale”deki tarihine damga vurmuş füruzan.

Rakseden o musikilerden kalan o ahlarla,
Bir tarihin avazı söylenir her dem vahlarla.

Mor sümbüller akar tepelerden bimarhaneye,
Çiçeklerin devri geçti müjde gül bahçesine.

Ahlarımız yanar kas’rlarda ahşap konak olur,
Yanar küllenir tahta kabirlerimiz sel’lolur.

Tükenen ömrün Kadr’inde İstanbul yaradır,
Sarayların yalıların sadr’ında ömre devadır.

Ah o zaman, o mekan, bi-payan, ibadetli kul,
Ah o sesler, çiçekler, evler, musiki, İstanbul…

kAD’r+