Ah istanbul Şiiri - Tanju Çubukçu

ah İstanbul!
sevdiklerimi koynunda saklayan şehir.
kimi sağ, kimi de ölü.
ama sağ ama ölü,
bir de nispet yapar gibi,
aldıklarını da vermiyosun ya geri...
üstelik benzemeye de başladılar sana.
yarım ağız, bir kırık merhaba,
onu bile çok gördünüz bana...
dönmem bir daha sırtımı asla,
ne sana ne de sende kalanlara
ve adım atmam bir daha asla,
ne havanıza suyunuza ne de sokağınıza,
ne de yıkılır kalırım kaldırımlarında...
neyse kızdım öfkelendim söylendim.
bakma benim böyle sitemkâr oluşuma,
aldırma bana, sen yine de iyi bak onlara...