Ah İstanbul Şiiri - Funda Söylemez

Adını bilirdim önceleri
Senden bahsederlerdi hep, dinlerdim.
Hayrandım sana, imkan olsa imzalı bir resim isteyecek gibi
Sen başka bir dünyaydın
Çok özel, çok büyük ve çok uzakta

O gün geldi
Tanıştık
Hani tanıştık diyorsam, öyle bir çift lafımız olmadı
Sadece bakıştık.
Sen bana bir tatil olmuştun, bense yeni bir şaşkın sana
Çok da yüz vermedin.
Şöyle bir göz süzdün de, hiç bir şey söylemedin.
Biliyor muydun geri geleceğimi?
Biliyor muydun beni seveceğini?

Ben hiç bilmiyordum inan
Ama geri geldim sana yıllar sonra
Bu kez tek başıma ve genç yaşımın tüm cesaretini kalkan yaparak önüme
Beni tanırsın diye umdum, bana sahip çıkarsın belki
Yanıldığımı şimdi daha iyi anlıyorum
Be hey gidi İstanbul!
Sen kimseye sokulmazsın ki
Sen hep orada, dimdik, heybetli ve gururlu
Sana sokulanı seversin, sana dokunanı, seni okuyanı

Korktum,
Kayboldum büyüklüğünde, bilmediklerimde
Nasıl da tramvay raylarına bağladım kendimi
Öyle ya, ilk onları öğrenmiştim sende

Bir gün denizin yolunu keşfettim
İlk o gün konuşmuştuk hani..
Üstümde ne vardı hatırlıyor musun?
Ben seni dün gibi hatırlıyorum;
Boğazın çok tatlı mavi, yamaçların rengarenkti
Vapurunla gezerken seni, camilerin salına salına geçti önümden
Bir fincan tarçınlı salep eşlik ederken sohbetimize
Tarihini anlattın bana
Ne bu kadar güzel bir tarih dinledim daha önce,
Ne de bu kadar güzel anlattılar

Biliyor musun?
O günden sonra hiç yalnız kalmadım
Hep içindeydim ki senin
Hüznümde Sultanahmet'e, neşemde İstiklal Caddene koştum.

Bana en güzel armağanları verdin
Eşimi, dostlarımı, ben kendimi sende buldum
Kah anneydin hayatı öğreten
Kah bir öğretmen; koca bir kültürü, sanatı, tarihi anlatan
Özgürlüğe aç ruhlara kanat takan, daralmış ufuklara ışık açan sen oldun.

Ya biz İstanbul,
Biz ne olduk sana?
Yıllardır ezerken topraklarını ayaklarımızla,
Keserken ağaçlarını ve dikerken cansız soluksuz beton blokları
Hiç sesin çıkarmadın da yine yer açtın insanlara.
Bunca hayata hayat kattın, umut oldun, aş oldun
Artık doldu taşacak dedikçe, yakıp yıkıp bozdukça, sen gülümsedin yine
Yine boğazdan göz kırptın aşıklara, gülümsedin geceleri ışıl ışıl

Şimdi şikayet etsem de kalabalıktan, trafikten, keşmekeşten
Biliyorum ki gönlümü bağladım sana
Kaçsam da göçsem de döner dolaşır yine sende bulurum kendimi.
İyi ki tanıştık İstanbul
İyi ki sevdim seni