Vardım Sultan Ahmed’e, göğsüm şöyle kabardı
Lâkin Ayasofya’da birden içim karardı
Ateş düştü gönlüme rengim soldu sarardı
Ruhunu almak için hain pusu kurulmuş
Fütursuzca kalbine paslı neşter vurulmuş
Haç saplanmış sinene nedir bu kara yazgın
Ah İstanbul seninle kâh mutluyum kâh üzgün
Her yanın şehit dolu adım başı evliya
Sen mübarek beldesin başlarda taçsın güya
Lâkin sana görmedim ne edep ne de haya
Sahabenin üstüne kurulmuş bir kerhane
Nefisler körlenirmiş sudan ucuz bahane
Ziyaretçi akıyor arsızca azgın azgın
Ah İstanbul seninle kâh mutluyum kâh üzgün
Bir yanda Eyüp Sultan her bir yanın şüheda
En güzel müjde için canını etmiş feda
Kimisi baharında dünyaya derken veda
Zamane; fatihasız, geçer günde kaç defa
Yitirmiş şuurunu kalmamış ahde vefa
Kahrolur kutlu şehir yaşar halinden bezgin
Ah İstanbul seninle kâh mutluyum kâh üzgün
Hüsnü ÖNDER
Kayıt Tarihi : 20.2.2019 11:43:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Çok sevdiğimiz İstanbul'a güzelliklerini görecek şekilde bakarız genelde, ki gerçekten de nazarları üzerine çekmeyecek gibi de değildir. Lâkin birde şehrin dertlerine gönül kulağımızı verdiğimiz vakit, zulmet altında inim inim inlediğini duyuyor, öyle bir hançer saplanıyor ki yüreğimize, bağrımızı delip geçiyor. Bir Hz Fatih'in vakfiyesini düşünün, birde Ayasofya'nın bugün ki halini, bir Karaköy Yeraltı Camii'ni düşünün birde bir adım üstündeki kerhaneyi... Tez zamanda bu saçmalıkların düzelmesi dileklerimle...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!