Ah İstanbul Şiiri - Ahmet Kara 4

İstanbul ! İstanbul !

yokluğunla büyüdüm
varlığınla öldüm
bana çook uzaksın
İstanbul.!

tutmadın ellerimi
sormadın halimi
birer birer yıktın
en güzel hayallerimi

daha beklemiyorum
senden doğacak güneşi
benden aldın
en güzel günlerimi
körpe gençliğimi

helal etmiyorum sana
İstanbul.!

bana çook uzaksın
gönlümde yarasın
günahınla kal
sana dönmüyorum
işte İstanbul.!

ah İstanbul ! ah İstanbul !

gülen yüzün
gülmeyen yüzünden
tehlikeli ve hüzünlü

sana doğmayacak mı?
bana doğmayacak mı?
sevda güneşleri
ikimizin de
bu mudur kaderi.

artık, kazsınlar bize makberi
ikimizin de yok! yok!
gidecek bir yeri.

sen orada, ben burada
ikimiz de olmuşuz
birer günah keçileri.

ah İstanbul ! ah İstanbul !
yine yaktın beni.

sana kıyamıyorum işte,
İSTANBUL.!