Ah İstanbul Şiiri - Yahya Emin Demirci

sana söyleyecek o kadar sözüm var ki İstanbul
ne daha önce söylenmiş
ne de lallerin atideki kelimeleri arasında değil söyleyeceklerim
bir hayatsın sen İstanbul
çöplükteki en güzel hayat senin bağrındaydı sanırım
surlarının içinden dışına...
ah! hele hele o mekanların yok muydu İstanbul
bilmem ki yürek delen özlemin tek sebebimiydi o mekanlar
şairlerin vird edindikleri o mekanlar...
İstanbul sorarım sana kim içindi o mekanların
değil mi ki insanların karşısında bir meşher yeri oluşun
sanki bilmez gibi hayatın cilvelerini
bilmez gibi hayatın odağına saplanmış kalmış gurbet kavramını
ne hakkın vardı be İstanbul
ne hakkın vardı vuslat nidalarıyla
uğruna akıtılan yaşların gizemli ismi olmaya
neydi seni özgünleştiren sanki
neydi bu denli bağlanışların müsebbibi sende
sadece mekanların mı dersin
zannetmiyorum İstanbul zannetmiyorum
sanırım bu denli acı veren, mekanlarında iken
kollarımızı perçinlediğimiz
gözyaşlarımızı mendillere düşürmeden daha omuzlarında kurutabilen
ses tonlarıyla kalpte solmaya yüz tutmuş gülleri abad eden
adına ise yar denen
bazen anayı bazen babayı bezan de cananı simgeleyen
ama dosttan da ödün vermeyen o sihirli kelimede de vardı bir gizem
vardı İstanbul...
ama ne var ki
bu yürek adı İstanbul da olsa, mekanlarında olsa, dostta olsa, sızısından
vazgeçmeyecek
özlüyorum seni İstanbul
her bir parçamla özlüyorum seni
seviyorum seni İstanbul
her bir parçamla seviyorum seni
ve sanırım ağlıyorum İstanbul
hem de her bir parçamda, binler sızıyla ağlıyorum.