Ah İstanbul! Şiiri - Emre Uyanık

Seninle açtım gözlerimi bu dünyaya
Sen, annem ve ben üçümüz
O kadar masumdu ki her şey
Keşke hep öyle kalsaydı
Keşke ben, annem ve o eski sen olsaydı

Ben büyüdükçe sen de büyüdün
Hayat dedin, oku dedin ve sonra iş dedin
Hiç acıman yoktu
Ya sana uyacaktı herkes
Ya da uymayanı yok ettin

Oysa ben ilk masumiyetimle bağlıyım sana
Hani o ilk bakışım var ya sana
İşte o bakıştaki masumiyet
İşte o günlerdeki temizlik, haysiyet

Ama sen zorladın beni bunlara
Tıpkı senin gibi gaddar, acımasız olmaya
Neyse kuralı bu oyunun ben de artık bunu oynuyorum
Yoruyosun! Yılmıyorum
Kırıyosun! Bıkmıyorum
Üzüyosun! İnadına gülüyorum

Hani hep derler ya “İstanbul seni yenicem” diye
Ben asla yenmeye çalışmıyorum
Ben seni yaşıyorum
Ben seninle yaşlanmak istiyorum
Ben seninle bir olup, hayata isyan ediyorum
Ve ben, Ah Koca İstanbul
Seni biliyor
Seni özlüyor
Ve sana itiraf ediyorum

Ben SENİ SEVİYORUM...

(22.01.2016 / İstanbul)