Ah İstanbul... Şiiri - Hüseyin Yanmaz

Ah istanbul
Vah istanbul
Yıllardır
Güldürmedin bir gün yüzümü
Ayırdın beni sevdiklerim den
Gençliğimi yedin bitirdin istanbul
Yüreğim de hep acın var
Neydi benim günahım söylermisin
İstanbul

İstanbul sen
Denizinle güzelsin
Gecelerin karanlık uykularım kaçar
Gök yüzüne baktıkça
Yok olur yıldızlar
İsmini duydukça yüreğim sızlar
Dalgalar vuruyor o zaman kıyılara
Öter durur martılar

Geçmişim mazilerinle
Dolup taştı yüreğim de
Gözü yaşlı bıraktın
Hüseyin yanmazı
Hayatım da
Unutulmayacak bir şehir oldun
İstanbul

Gecelerin
Hep karanlık bana
Yosun tuttu yüreğim
Anlatamadım sana derdimi istanbul
Dertlerimle baş başayım
Ağlıyorum şimdi ben
Kimini anasın dan kimini babasın dan
Kimilerini de sevdiklerin den ayırdın
Sevenler bir araya gelemez oldu
Hey gidi seni zalim istanbul
Ölene kadar unutulmayacak
Bir şehirsin sen
Duy sesimi istanbul
Duyda anlat bana yalnızlığı

Gün geçtikçe
İnsanlarla dolup taşıyorsun
Hergün ne canlar alıyorsun
Hüzün dolu geçer günlerin
Aydınlanacak gibi değilsin
Karanlık olur gecelerin

Elim değdi yarama
Yaralarım
Acıyor yaralarım
Yıllardır
Sevdiklerim den ayrıyım
Baş ucum da duruyor eski resimleri
Baktıkça ağlıyorum
Kan çanağına döndü gözlerim
Gençliğim gitti dönemedim vatanıma

İstanbul
Değilmiydi ömrümü tüketen
Dalga dalga olmuş koca deniz
Gemiler yelken açmış ilerliyor

Bak şimdi
Güzelim dediğim istanbul
Gözümde azrayıl oldun

İstanbul
İstanbul dediler
Acıları peş peşe düzdüler
Taşı toprağı altın dediler
Başımın etini yediler
Beni vatanımda köyümde ettiler
Seni gidi zalim istanbul

Güzeliğini
Resimlerde filimlerde gördük
Denizin üzerindeki gemilere vapurlara kandık
Sürüne sürüne buralara geldik
Kimine mezar kimine mahpushane oldun
Bir gün çekip gideceğim buralar dan
Ne değer nede kıymet bildin
Bir daha arasanda bulamazsın beni
Gençliğimi yedin sen istanbul...
Hüseyin yanmaz
06/10/2010