Ah İstanbul Şiiri - Turan Civelek

Sisli tepelerinden bakarken sonsuzluğuna,
Name name dökülür dudaklarımdan
Ve haykırırım lafzını yalnızlığıma.
Bedenimi terkeder işte o an ruhum
Verdiğimde en temiz nefesimi
Yeditepesinde istanbulun.

Senindir tek sevdam, yalnız sana hislerim
Yedi rengi bağrımda senin için gizlerim
Garip bir yolcunum ben, name sana, sözlerim…
Anadolu’da söyleyip, Rumeli’nde dinlerim.

Beşerim yar, sana ben, aşığınım İstanbul
Ben toprağına köle, cana canım İstanbul.

…

Görmüyorsa o beşer, yaşanmış tüm anları
Anlatmakla biter mi İstanbul zamanları,
Üçyüzbini devirmiş çemberinde tüm devrin
O yıldan yeni asra ben, ben seni hedeflerim

Bir ümidi var idi, dünden güne, evvelden
Görmek vaktidir şimdi, en mahremi bu ilden
İlahi bir nefesi ve olmasaydı ilimi,
O Fatihi uğruna eder miydi seferi.

Ne güzelsin, ne can, ne canasın İstanbul
Gülü kendine yakan, ol bülbül sen İstanbul
Ömür, mavi bir duygu, iki elde bir sevda
Şahı sensin mevsimin, baharı sen İstanbul.

Yetmiş millet bağrında, anasın sen İstanbul
Tarihe yön verensin, bir destansın İstanbul
Hoşgörünün cenneti, en güzel bağısın sen
Ecdadımın mirası, vatan sensin İstanbul

…

Daha ne söyleyeyim, daha ne demeliyim
Tüm geçmiş ruhları ben haberdar etmeliyim
O güzelliklerini name name içsinler
Kadehinde tarihin, meze olsun tüm çiçekler.

Sana sunmadığım canı, gayri ben neyleyim
Renktir gayesi kanı, uğruna ben vereyim
Eğilsin tüm başlar yüceliğinde dünün,
İstanbul…
Sensiz yaşanmış günü, ben artık neyleyeyim…

Turan Civelek