Ah İstanbul Şiiri - Bülent Kalaycı

Bir martı gibi süzülüp kuş bakışı gördüm seni
Yanakları al al olmuş bir genç kadın
Bacaklarını uzatmış yatmıştın sanki
Sevgiliyi bekler gibi
Kıvrım kıvrım kıvranıyordun yatakta
Bir tarafta rumeli bir tarfta anadolu hisarı
Tecavüze yeltenen gemiler geziyordu mahreminde
Çiçekler açmıştı al al mor mor yanaklarında
Sesleniyordun bana Süleymaniye'den üsküdardan
Konamadım kuş konmazın yanına rüzgardan
Selam verdim sağa sola
Hazerfan kanatlanmış geliyordu bana
Kelllemi verdim Nakkaş tepeden göklere
Sahilini kirlettim sidikle
Kokmuş bir öküzün başında parıldıyordu altın
Avuçladım kurbağalı derede suyu
Elim kalıverdi havada,
Yürüdüm koklaya koklaya seni
Paytona bindim ve bekledim sinek kovalayan kuyruğunu
Tik taklarını dinledim bağrında öten
Oturdum bir kuytuya sarıldım beline
İlk defa öptüm seni, İstanbul gülümsedi
Seni sevdiğim kadar istanbul vatanımı sevdim
Upuzun yattım yassı ada'nda dara çekildim
Gözlerim açık gitti sevgililerim ağladı
Kireç burnunda atladığımda dalgalarına
Seni sevdimse bir akşam üstü gözlerinde yanan güneşten
Kız kulesinde kaderi bekledim sonsuza dek
Daracık sokaklarında Af dilemek için Allah'tan
Dolaştım türbelerini
Üsküdar'dan bindim sandala tarif edilen yol üzere
Eyüp sultanda buluştum sevgiliyle
Ah İstanbul seni aradım yanımda buldum