Ah hurre.! Şiiri - Hurre Zan

Ah şu aciz,
ah şu laf anlamaz.!
Bu kaçıncı söz verişin kendine?
Kaçıncı tembihleyişin.!
Hani bir daha şiir yazmayacaktın?
Yırtıp atacaktın tüm o anıları..
Kıracaktın tüm kalemlerini, hani yakacaktın.?

Dünya yetmiyor muydu ki mutsuzluğuna,
şiir senin neyine?
Kelimelere hapsettiğin tüm o anılar,
bir gün gelip seni bulmaz mı sandın?
Sen neyine güvendin de,
şairliğe merak saldın.!

Ah hurre..
İnanmayacaktın kimseye.!
Almayacaktın o yemyeşil bahçelerden,
şiir kokan çiçekleri.
İnsan aşık olunca büyürmüş.
Yanlış sevda ise öldürürmüş.
Hala anlayamadın mı?
Kelimeler kurşun olur gece çökünce de,
şiddetli kabuslara dönüşürmüş.
Sen bunları yaşamadın mı?

Ama artık istemem,
hiçbir şeyi ve hiç kimseyi.
Çünkü yoruldum,
o gam dolu denizleri seyretmekten,
sevda kılıfıyla nakışlanmış o sözde kelimelerden,
tohumu şiirler olan o bahçelerden,
yıldım.

Bir mevsimdi benim için şiir yazmak.
O da geldi geçti.
Ya da ben takılı kaldım o çetin aylara,
yoksa severdim şiiri.
Severdim,
şiirlerimde seni saklamayı.
özlediğimde ise seni okumayı.

Yoksa, ne zorum vardı ki benim?
Ki zaten usta bir şair de değilim.
Ben sadece, mutluluğu şiirde bulurum sandım..
Yazdıkça tüm güzellikler çoğalır,
okudukça da artar umuduyla yaşadım.
Ama mutsuzluktan başka bir şey değilmiş şiir yazmak.
bunu çok ama çok geç anladım.

- Hurrezan