Ah Güzel İstanbul Şiiri - Refik Recep Pelit

Penceresinde bir güzel, dışarıda İstanbul,
Bulutlar daha bir mavi, geçiyor usul usul.
Eskiler eskidendi onlar artık bir meçhul,
İstanbul'luysan eğer, onu sevmek ilk koşul.

Kadıköy'den Beşiktaş'a, kalkar beyaz bir vapur,
İnsanlar doluşmuş hepsi birbirinden meşgul.
Yemyeşil bir Belgrad, İstinye olmuş pul pul,
Eminönü'nde simitçiler, aç karınlardan mesul.

Çamlıca'da aşıklar, birbirlerine köle kul,
Adalar'da faytonla keyif, zorunlu koşul,
Bebek, Balat, Bakırköy, hepsi de bir şumul,
Kumkapı'ya bir uğra, bir masaya geç kurul.

Ayasofya'nın minareleri, Fatih kadar mağrur,
Topkapı'nın surları, tarihe meydan okur.
Neresinde olursan ol, ezan sesi duyulur
Batan güneş kimi zaman, elle bile tutulur.

Beyoğlu'nda atılır, naraların en mutlusu,
İstiklal'de kanunlar, tamburlarla akortlu,
Emirgan mis gibidir, sanki minyatür Anadolu,
İstanbul bile belli ki, eski bir İstanbul'lu.

Martıları korkusuz, tüm kuşlardan da cesur,
Gülhane'nin koynunda, yalnızlar huzur bulur.
Akşam üstü Üsküdar'a iner kıpkızıl bir nur,
Arama, hiç bulamazsın, İstanbul'da bir kusur...