Biliyorum
Seni görmemem lâzım
Görmeden yapamıyorum
Düşünmemem lâzım
Düşünmeden duramıyorum
Bu gidişin sonu ne olacak
Bilmiyorum
Bilmek istemiyorum
Beynimden
Sana âit olan hücreleri silmeliyim
Ama nasıl?
Başaramıyorum
Nasıl olur unutmak?
Nasıl mümkün kılınır?
Nedir bunun ilâcı, bilemiyorum
Telefonda sesini duyunca
Mutlu oluyorum
Senin yanında
Kendimi mutlu hissediyorum
Ayrı kalmaya katlanamıyorum
Ya bunun bir çözümü yok
Ya da ben bulamıyorum
Senden ayrılırken
Ayaklarım geri geri gidiyor sanki
Sanki gözlerimden çağlayanlar iniyor
“Onlar bir yol gösterirmi ki? ” diyorum
Soruyorum
Cevap yok
Anlatmaya çalışıyorum
Anlatılmıyor
Karışık bir durum
Hem de çok karışık
Of Allâhım of...
Neden böyle karışık şeyler beni bulur ki?
Anlamıyorum
Anlaşıldı
Bu iş böyle olmayacak
İşin içinden çıkamıyorum
Tek ümit sen kaldın Yâ Rab!
Sen de bir yol göstermezsen...
(Târih: Zamânın-Donduğu-Nokta)
Can GaribiKayıt Tarihi : 3.8.2011 10:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!