-3-
Ah! Gülsen!
Ne çok vuruldun böyle,
Bir bilsen.
“Ben” dedin
-cillik- düştü ortasına,
Ellerinin.
Çil yavrusu gibi kaçıştı ağaçlar,
Çölleşti orman,
Kum göründü.
Bir dağ soyundu sıcağında gözlerinin,
Bir –merhaba- oyuna geldi, hiç yoktan,
Sana döndü bir ihanetin namlusu,
Vuruldun Gülsen,
En amansız acılarla, en zamansız pusularda vuruldun.
Apansız, acımasız bir ilmek geçti darağacından.
Boynun, kıldan inceydi oysa
Yüreğin, sürgün ülke,
Dil sürmezdin tuzlu bir söze,
Çor sunaklara sunuldun.
Susuzluğu yüreğinin; dostluk.
Kayıt Tarihi : 8.9.2009 15:29:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ne çok gülüşlerin var/dı
yüreğine basıp geçenlere,
susuzluğu kalemin ; doğruluk.
kutladım sevgimle...
Dil sürmezdin tuzlu bir söze,
Çor sunaklara sunuldun.
Susuzluğu yüreğinin; dostluk.
Sevgili Serpil Hanım, 'Yüreğin sürgün ülke' dizesi başlı başına bir şiir. Bu güzel yüreği kutluyorum. Sevgiler, saygılar...
TÜM YORUMLAR (3)