Ah! ..Gülsen..-16- Şiiri - Serpil Başak

Gecenin gözlerini yırtıyor gök gürültüsü,
Delici bakışlarıyla yıldırımlar kaçırıyor,
bu çekimli aşk.
Yıldırımlar, kent kapılarına düşüyor Gülsen,
Görüyor musun?

Bu kent, yoksullarını kusuyor her akşam, kondu diplerine,
Kusmak sağaltmıyor kimseleri Gülsen! ...
Kamyonlar yetişemiyor yollara,
Tırlarla taşınıyor yoksulluk kent kıyılarına,
Üç beş öteberi, çokça çocuk ve bir de
Memleketlisini arayan adreslerin düşüldüğü umut defteri.
Hele bir toprağına ulaşsın da; yarına Tanrı kerim,
Aşk da çalar kapısını umuduyla taşınanın.

Güpegündüz aç kurtlar dolanıyor yolunmuş yüreğinde,
bu kentin.
Aç kurtlar, aç umutlara dolanıyor en çok ve umutlu
bir şeylere saldırıyor sokaklarda, kaldırımlarda ürpermenin
sese sığındığı, üşümenin korkuyla ısındığı akşamlarda en çok.

Sen, günü kurtarma derdindesin Gülsen..
Sen günü, altı yüz elli yedi sayılı bir ölünün gömüsünden kurtarma derdindesin Gülsen! ...

Bir ev kurtarırsın belki,
Belki bir de araba; kim bilir?
Ömrünü yedirdiğin aybaşlarından üç kuruşluk bir konfor düşer payına,
Bedeli çoktan ödenmiş üç beş gülüş kırıntısı bir de, yorgun yüzünde seyriyen,
Uysal gözlerinin açıklarından, yetişemediğin düş yaşamlar geçer Gülsen,
Yaşlanakalırsın kendi gerçeğinde; ağlıyor musun?

Canının çıktığı iş akşamlarında, sıkılmış bir limon gibi yurdunda olursun sen,
Geçirimsiz uykuların derdinde olursun, düşsüz,
Uyuyabiliyor musun Gülsen?

Ah! .. Gülsen..
Ne bu uykular sağaltır yorgun sabahlarını senin,
Ne de düşlerinden bir sevmek düşer solgun yüzüne bu kentin.
Bu kent, kirli vicdanıyla yıkıyor kendini Gülsen,
Çürümek sürüyor parmakları; parklara, meydanlara.
Çürüyor bu kent; kokluyor musun?

Sokak sokak körleşiyor benliği,
Kimliğini yitiriyor kaldırımlar,
Üzerinde yürüyenler kadar,
Aşksız ve güvensiz bakışları.
Yarınsız bu kent; ayrımında mısın?

Kocaman köyler doğuruyor bu özürlü karanlık.
Tan yerinde bir ruhkondu aymazlığı,
Pis kokan, sırıtan soluğunu üflüyor kent damarlarına,
Bu kent, nabzında ağuyla akıyor Gülsen;
Aşk döküyor mazgal karanlığına; ölüyor sevmek.
İpsiz bir Tanrının tasarımsız günlüğü bu kent;
Okuyor musun?

Ve sen Gülsen… ve sen,
Yurdundasın sabah akşam bu kentin,
Yüreğin senin; kent sızısı.

09 Ekim 2009-Antalya