Ah gönül ar gönül Şiiri - Ahmet Coşkun

Ah gönül ar gönül

Seherde baktın mı gök yüzüne
Ne kadar sessiz ıssız manidar
Ya gün batarken ufkun közüne
Sen ateşi kendinde mı bildin

Yaktın kendini sevdaya kefil
Etrafında ne var hiç görmedin
Görmedin yazık fukara sefil
Sen aşkı bir fanide mi bildin

Şu dünya nicesine zindan dar
Martı çığlığında bir havadis
Nice haller var anlatılmaz ar
Her böceği arıdan mi bildin

Her günaha batıp sonra yundun
Hoştur hac zekat gönülde rahat
Aç gözle saldırdın da ne buldun
Dağ oldun yol geçmez mı bildin

Eğlendin, kah ağladın kah güldün
Geçmedi heves hazlar aldandın
Coşkûnî senin peşinde sürgün
Sen kendini hiç ölmez mı bildin