Ah Gönül Şiiri - Mustafa Zincirkiran

Güzeli sevmekti hayalin düş’ün
Aramaktan geri kalmadın gönül.
Neden bulamadın? Bir bunu düşün
Niçin bundan bir ders, almadın gönül.

Seveni sevseydin, böyle olmazdı
Gözlerine asla yaşlar dolmazdı
Sana uyan âşık, saç baş yolmazdı
Başa geleceği, bilmedin gönül.

Aşk kalbe girince mantık ne arar
Aklî denge gider olmaz ki karar
O anda sevdanın karası sarar
Ondan değil mi ki, gülmedin gönül.

Ruhun gıdasıymış güzeli sevmek
Âşık olunanla övünmek, övmek
Bir de terk edilse dizleri dövmek
Candan seveni de, bulmadın gönül.

Gözler sır aynası ondaki niyet
Ya sahte gülüştür ya samimiyet
Sende var olansa aşka riayet
Başka yüze nazar, kılmadın gönül.

Harabe olmuşsun ıstırap çok mu?
Kalbine saplanan zehirli ok mu?
İçinde tutmuşsun dinleyen yok mu?
Mızrap bulup bir saz, çalmadın gönül.

Sevda böyle işte derde dert katar
Bazen de sıladan gurbete atar
Üstüne gelir ki dert katar, katar
B e h l ü l gibi sen de, yılmadın gönül.

17.02.2024

Bu şiir, Hece Hece AKSED’CE programında açılan ayak üzerine örgülenmişti.