Ah!. Gönül Şiiri - Kadir Albayrak

Ah!.. Gönül

Gönül benim senden şikâyetim çok
Ardına takıpta sürüklüyorsun
Meçhule giderken ben düşe kalka
Perişan halime gülümsüyorsun

Rakipsin hasımsın, sebebin ne ki
Bu azamet nedir ederin ne ki
Kaç ayarsın söyle değerin ne ki
Kantarda kendini “ağır”lıyorsun

Savcı Hakim Cellat.. Sıfatlar senin
Duyulur duyulmaz feryatlar senin
Maşuk’a malolan isnatlar senin
Âşık’ın halini hiç görmüyorsun

Atsam atılmazsın tutsam tutulmaz
Garibi kül eder kendi yakılmaz
Şımarık çocuksun öylesi haylaz
Kulak verip beni dinlemiyorsun

“Alçak” desem sana kıymet katıyor
Bu nasıl terazi nasıl tartıyor
Ömür tükettikçe bedel artıyor
Sen ise tek kuruş ödemiyorsun

Helal olsun sana eyvallah gönül
İradem sağlamdı.. Etti tevekkül
Ne ateş bıraktın ne bir tutam kül
Bir türlü sebebi söylemiyorsun

Dağı tünel ettin çölleri sebil
Mecnun’lar Ferhat’lar en büyük delil
Eline her geçen zelildir zelil
“Âdem’e” gözyaşı döktürüyorsun
(Kadir Albayrak)