Ah Gönül Şiiri - Mim Mustafa Hakan

Ah gönül, kime döndün yüzünü,
Gördün ki fâni, bâki değilmiş.
Ne zaman alev alsa özünü,
Gördün ki hani, sâki değilmiş.

Kim çalsa, açtın hemen kapını,
Gördün ki gelen, nedim değilmiş.
Gün oldu, kırdı billur yapını,
Gördün ki hâlen, nâdim değilmiş.

Hemrâhım dedin, döktün sineni,
Gördün ki sîret, sâfi değilmiş.
Kaç mevsim saydın, belki seneni,
Gördün ki ibret, kâfi değilmiş.

Derd ilen, vardın derman aradın,
Gördün ki hâzık tabîb değilmiş.
Bir değil belki bini taradın,
Gördün ki yazık, habîb değilmiş.

Sus Yunus! Şekva etme aynadan,
Gördün ki kendin, gayrı değilmiş.
Geç artık dünya denen rüyadan,
Gördün ki derdin, ayrı değilmiş.

8 Ocak 2018

1.Nâdim: Pişman
2.Hemrâh: Yol arkadaşı
3.Sîret: Bir kimsenin içi, hâli, hareketi, ahlâkı.
4.Hâzık: İşini iyi bilen, uzman.
5.Sâki: Su dağıtan, su veren.
6.Nedim: Yardımcı