Ah gönül Şiiri - Uğur Karakayacı

"AH GÖNÜL"

Bülbülün feryadı arşa ulaştı,
Gülün ahvalini sorma be gönül.
Sevda neydi? Bize nerden bulaştı?
Gel bu ihtiyarı yorma be gönül.

Kırkbeşinde aşka meyil eyledim.
Yüreğimi muhannete peyledim.
Seni boşver, bana yalan söyledim.
Ayıbım yüzüme vurma be gönül.

Seviyor! Sevmiyor! Papatya ağlar.
Giesemmi-kalsammı, hayli zor karar.
Sevda ikliminde ikinci bahar.
Toz pembe hayaller kurma be gönül.

Muhabbet ırmağı, sedayla akar.
Edepli göz kusur görmez hoş bakar.
Huyu güzel erkan bilir, ar kokar.
Çirkinle yan yana durma be gönül.

Öz yurdumda mülteciyim bilesin.
Kaynağından beslendiğim çilesin.
Vakit daralıyor erken gelesin.
Bu senden son arzum, kırma be gönül.

Çoçuk gönlüm yitiğini arıyor.
Her geçen gün gençliğimden çalıyor.
Bir gizli derdim var, sessiz kanıyor.
Yaramı tuz ile sarma be gönül.

Şiir tadında kalın. Uğur KARAKAYACI