Ah Gönül Şiiri - Memet Reşit Adekanli

Hangi gönül sevmekten bıkar?
Hangi göz senin gibi güzele bakmaktan usanır?
Hangi sözün seni anlatmaya kifayeti var?
Ne zaman kömür karası gözlerini düşünsem
Yağmur bulutları ihtizaza gelir
Vasıl olmak istercesine.
Kalbimden aklıma düştüğün dem
Bir yıldız infilak etmişçesine kayar.
Gönül kuşum kafesten çıkmaya meyletse
Lüle lüle kopmayan kementlerin içinde
Karalarının esiri olmuş,
Parmaklıklar ardında kalmış olarak bulur kendini
Belliki halinden pek şikayetçi değil.
Sende düğümlenmiş kopmamacasına.
O da senin karalarına bürünmüş,
Esaret dolu kara bakışlarının,
Kara kaşlarının, kara gözlerinin,
Simsiyah saçlarının...
Arşı inleten işveli kahkahalarının arasında
Bir musiki edasıyla kulaklarının pasını siler.
Seninle hemdem olmuş,
Senin içinde SEN , benim içimde SEN olmuş
Bu gönül.