Ah Gönül Şiiri - Elif Kaplan

Ah gönül,
Evin yıkılsın..
Ocağında incir ağacı bitsin gönül..
Hiç mi aklın yok senin?
Hiç mi sorup danışmadın da,
Gittin olmazlar içinde,
En olmazını seçip düştün..
Kırk yılda bir sevdin,
Sevdiğin senin değil..
Bal kaymak olsan tadın bilmez,
Ağlasan gözyaşın silmez,
Hasretiyle cayır cayır yanıyorsun,
Kalkıp bir kerecik yanına gelmez.
Baktığın her yerde o var,
Ama eli elinde değil,
Özlesen koşup sarılamayacaksın,
Anlatsan sesini duyuramayacaksın,
Doya doya gözlerine bakamayacaksın,
Onunla hiç yaşayamayacaksın,
Ah gönül.. Akılsız gönül...
Hiç mi düşünmedin..
Adın batsın..
Bir daha sevemez ol gönül..