Ah Gönlüm Ah..! Şiiri - Hüseyin Parlak

Ah gönül Ah...!

Ah gönül yoruldum;
Senin ardından koşmaktan,
Göçmen kuşlar gibi, diyardan diyara göçmekten.
Ah gönül ah...!
Sen yaşlanmassın,
Anladımki hiç uslanmassın,
Sevmekten, sevilmekten de,
Bilerek nazlanmaktan da.
Ah gönül...!
Gençliğimi tükettin,
Hasret bittiği gün, aşkımı yok ettin,
Sevdalar ürettin,derdimi çoğalttin.
Bilirmisin? sen bana çok ettin.
Gülüm için bülbül, dostum için yol ettin.
Ah gönül ah!
Gözlerin, gözlerimi kör ettin.
Beni hiçe saydın, bir garip Gülşani ettin.
Ah gönül..!
Verdiğin ikrarda dur.!
Aç gözünü dostu gör,
Vuracaksan zinciri benliğime vur.
Öldüreceksen; nefsimi,
Kaldıracaksan ikiliği,
Kovacaksan nefreti kini,
Seveceksen dostu sev.
Hizmet edeceksen, hakka ve halka,
Karşı duracaksan zalime, zulme,
Çare yokki ölüme.
Ah gönül ah.!
Döneceksen özüne dön;
Nurunu sezdiğin gün,
Ah gönül ah..!
Hayal edeceksin de gerçeği,
Verilmiş hayatı iki cihanda da yaşayacaksın...

Hüseyin Parlak