Yıkık Şehir Şiiri - Esra Yıldızdal Çakır

Ah Gazze! yıkık şehir,
Bitmedi sende acı,
Onarılmadı hiç yıkık duvarların.
Dinmedi şehrinde gözyaşı ,
Kanları durulmadı, masum çocukların ...

Gazze!O kanlı ellerden korkar olduk .
Yapışmaz mıydı yakamıza?
Annesinden ayrılan yavruların.

Tarifi yokki anlatayım .
Yerin dibine girmiş utanç,
Çaresizlik, gibi duyguların ..

Kelimeler kifayetsiz kaldı derler ya !
İşte tam oradayım .
Düğümleniyor boğazımda .
Ne diyeceğini bilememek ;
Yazıp yazıp silmek..

Söylesene Gazze!
Soğuk duvarlar altında
6 aylık bebekleri ;
Kucaklayabildi mi toprağın ?

Kaç ton ağırlığındaki füzeleri ya!
Onları karşılarken ,
Göğsüne batan ayakları ,
Sarabildin mi?

Peki ya Gazze!
Söyle bana,
İçinde barındırdığın o kullar varya ...
Gazze!
Onlardaki imanı idrak edemecek miyiz?
Halkının imanı arşı alayı titretiyor Gazze !
Yoksa!
Bunların hesabını veremeyecek miyiz?