Ah Garip Köyüm Şiiri - Yılmaz Keçeci

AH GARİP KÖYÜM
Yıkıldı evlerin kurudu bagın.
Nererede sürülerin. söyle bozdagım.
Köprü utanıyor. kupkuru çayın.
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Arar oldum yeşilini sarını
Çiçek solmuş barindirmaz arını
Gurbetçiler döker sana kârını
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Emişirdi kuzuların koyunla
Coşar idik halay ile oyunla
Övünürdük sülalenle soyunla
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Meyve bahçelerin çok cömert idi
Bakmadık ne acı tırtıllar yedi
Göçünü yükleyen sen de gel dedi
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Ilcağı yok ettik sildik tarihten
İnek koyun keçi kesildi sütten
Tat alamaz olduk sucuktan etten
Yavaş yavaş geçen ah garip köyüm

Duyunca adını titrerdi içim
Gelde bir bak hele şimdi ne biçim
Ne otunda otluk ne çiminde çim
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Dizilirdi etler sicim iplere
Kuru üzümü doldururduk ceplere
Pekmezleri sıraladık küplere
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Leylekler inerdi çukur çimene
Atlar yayılırdı, kimin kime ne ?
Cingillere yogurt koyardi nene
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm

Çal YILMAZ'ım ayrılıktan türkü çal
Var kaya başında bir gün daha kal
Elbette ki sonun musalla ve sal
Yavaş yavaş göçen ah garip köyüm.

22.10.2009
Yılmaz Keçeci