Ah Ferâset! ...

Tebdîl-i aşkta ferahlık vardır Ferâset! ...
Hani, tebdîl-i mekân gibi...
Anlıyor musun?
...........

Ah Ferâset,
Gel sen beni azâd et! ...
Ağlama peşimden
Beni üzme de hayırla yâd et...
Ne o?
Gülüyor musun?
..........

Ah Ferâset,
Demedim mi sana benden adam olmaz
Demedim mi sana sevme beni
Demedim mi sana;
- benden ne baltaya sap -
- ne dona uçkur, ne doğru hesap -
Hatta,
- ayakkabı bağı bile olmaz... -

Ah Ferâset,
Dinliyor musun?
..........

Bak,
Tencere yuvarlanmış, ama...
Kapağını bu-la-ma-mış...
Olay bu kadar basit
Anlıyor musun?
..........

Hayır! ...
Sen hâlâ gülüyorsun
..........

Peki, şöyle desem;
'durumumuz, bir daire içinde sıkışıp kalmışlığa benziyor
- ve bu daire oldukça fasit...'
Anladın mı?
..........

Ben gidiyorum Ferâset
Hadi beni yolcu et...
Bir tas su dök arkamdan
Ve beni affet...

(İstanbul, 14 Eylül 2005)