Ah! Evlat Ah! Şiiri - Kaya Çağlar

Ben öğrenciyken;
Cebimde harçlık olmazdı,
Ne dergi ücreti,
Ne bir simit parası.
Herkes kantine koşarken,
Ben ders çalışırdım,
Teneffüs arası.

Öğle yemeğim mi?
Çeyrek ekmek ve sefertası.

Uzak dursun okulu kırması,
Kahveye bile gitmezdim,
Ne oyunu,ne sigarası.

Ben öğrenciyken;
Giymedim bu benim diye,
Ya ağbimin eskisi,
Ya birinden hediye,
Elbisem olmadı sırtıma tam uyan,
Yine de erkenden koşardım okuluma,
Yağmurda yaşta giderdim yayan.

Ben öğrenciyken;
Saçlarım sıfır numara,
Ah Evlat Ah!
Yoktu ki sık sık traşa para.

Ben öğrenciyken;
Hiç bisikletim olmadı.
Karne hediyesi istemem,
Babam sanki,
Varlıktan mı almadı.

Ben öğrenciyken;
Disko nedir bilmezdim,
Sinema,tiyatro köşelerinde,
Kızlarla el ele,
Kahkahayla gülmezdim.

Ben öğrenciyken;
Hiç Bayrak tutmadım törende,
Pırıl pırıl giyimli,
Zengin çocukları en önde.

Ben uzaktan sevdim Bayrağımı,
Ki O sevgi hala taptaze gönlümde.

Ben öğrenciyken;
Diye başlarken demeyin bana yazık,
Amma da yüreğin ezik,
Ben de söylerdim şarkıyı,türküyü,
Dolu doluydu yüreğim,
Yeter ki adam gibi olsun müzik.

Ben öğrenciyken;
Mahrum olsam da paradan puldan,
Kaçmadım okuldan,
Okumaksa;
En yükseğini okudum,
Şaşırıp çıkmadan yoldan.

Kaya Çağlar
4.5.2001-Merzifon